Το χωριό Αυλή πήρε το όνομα του από το ιερό του Θράκα ήρωα «Ιππέα Αυλωνείτη», ενός τοπικού ήρωα που φύλαγε τα στενά ανάμεσα στα δύο βουνά Παγγαίο και Σύμβολο. Πάνω στον κεντρικό δρόμο η Αυλή δίνει την εντύπωση ενός αστικοποιημένου χωριού προχωρώντας όμως στο εσωτερικό του διαπιστώνουμε ότι έχει διατηρήσει μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία. Το χωριό βρισκόταν ψηλότερα λόγω όμως των κατολισθήσεων εγκαταλείφθηκε μετά τη δεκαετία του 50 και αφού δόθηκαν δάνεια στους κατοίκους μετέφεραν το χωριό νοτιότερα στη σημερινή του θέση.

Το μονοπάτι της Αυλής

Παλιά Αυλή: Σήμερα το παλιό χωριό ξαναζωντανεύει σιγά σιγά καθώς τα ερειπωμένα πέτρινα σπίτια αναστηλώνονται και η εκκλησία του Προφήτη Ηλία έχει αποκτήσει το πρότερο κάλλος της. Χτισμένη στα 1872, τρίκλιτη βασιλική, έχει ορθογώνιο σχήμα με νάρθηκα στη Δυτική και Νότια πλευρά του. Οι κολώνες του ναού και η σκεπή του είναι κατασκευασμένες από κορμούς δέντρων του Παγγαίου και το τέμπλο του είναι ένα ωραιότατο τέμπλο, δείγμα λαϊκής γλυπτικής και ζωγραφιάς. Στο προαύλιο του ναού και πίσω από το ιερό, βρίσκεται ο τάφος του παπα – Γιαννάκη Παπαϊωάννου, εφημέριου στην ενορία και μακεδονομάχου. Τα τελευταία χρόνια καθώς έχει κτισθεί και αρχονταρίκι στη γιορτή του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου στη Θεία Λειτουργία και προσφέρεται και το κουρμπάνι. Φαίνεται πάντως πως η περιοχή ήταν κατά τα βυζαντινά χρόνια μοναστική, όπως μαρτυρούν τα τοπωνύμια: «Ο παππούλης», «τα κελιά», «η Αγία Μαρίνα», αλλά και τα ερείπια της μονής της Αγίας Βαρβάρας Βορειοδυτικά της Αυλής. Ο Επισκέπτη μπορεί αν επιθυμεί να προχωρήσει λίγο πιο πάνω, μέσα σ’ ένα καταπράσινο τοπίο, μέχρι να φτάσει σ’ ένα μικρό ρέμα με αντίθετη θερμοκρασία νερού, κρύο το καλοκαίρι και ζεστό το χειμώνα.